SIN SEŃAL – Poddawany nieprzewidywalnej zmianie język dźwięku i obrazu, eksperymentowanie z możliwościami ich barwy i arytmiami kształtu, umożliwia ciągłą podróż, przygodę i konfrontacje. Próba zatarcia granic pomiędzy odbiorcą a zjawiskiem twórczym, współuczestnictwo i współdziałanie, pojednanie w dźwiękowej przestrzeni emocjonalności i „teatralności” nie pozwala zostać w tym samym miejscu. Powstające obiekty powinny przybliżać nieuchwytność, nieskrępowaną wolność twórczego aktu, bez definiowania i określania ram zależności. Intuicyjny dobór środków pozwala rozpatrywać twórczy proces w jego zalążkowej formie. Odkrywanie różnorodnych przejawów i możliwości ekspresji, powściągliwości, stanów granicznych, daje możliwość poszerzenia horyzontów i świadomość demaskującą schemat i pewność znaczeń.
